Uważam, że odchodzących nauczycieli, współpracowników, kolegów, a często i przyjaciół wspominamy głównie przez pryzmat pojedynczych zdarzeń, sytuacji lub wypowiedzi.
W dniu 11 grudnia br. zmarła profesor Anna Grabińska-Łoniewska, mikrobiolog, specjalistka z zakresu biotechnologii i biologii środowiska. Przez 48 lat pracowała w Politechnice Warszawskiej, najpierw w Katedrze Biologii Sanitarnej na Wydziale Inżynierii Sanitarnej i Wodnej, a następnie w Zakładzie Biologii Środowiska na Wydziale Inżynierii Środowiska.
W latach 80. i 90. XX wieku spotykaliśmy się głównie na VII piętrze w Gmachu Wydziału. Okazją do pierwszej większej współpracy były świetne wykłady z Mikrobiologii, prowadzone przez dr hab. A. Grabińską-Łoniewską w ramach międzynarodowych anglojęzycznych studiów podyplomowych Advanced Environmental Sanitation oraz Environmental Sanitation and Management w latach 1992-1994, które miałem przyjemność organizować w PW. Drugą okazją do współpracy była realizacja w latach 2005-2007 projektu Komitetu Badań Naukowych na temat występowania mikroorganizmów chorobotwórczych i oportunistycznie chorobotwórczych w odciekach ze składowisk odpadów komunalnych i ich migracja do środowiska gruntowo-wodnego [ii]. W ostatnich latach nasze kontakty ograniczały się głównie do rozmów telefonicznych. A rozmawialiśmy m.in. o rodzinnym mieście Ani – Ostrowcu Świętokrzyskim, w którym od początku lat 80. ub. wieku realizowaliśmy liczne projekty badawcze na rzecz miejscowej huty żelaza, rozmawialiśmy o książce pt. „Mennica”, w której Ania znalazła się w epizodycznej roli i o trudzie cierpienia, ponieważ Ania zmagała się z chorobą.
Profesor Anna Grabińska-Łoniewska zatelefonowała do mnie 5 października br., aby porozmawiać o nowym roku akademickim na naszym Wydziale, bo wciąż jego losy nie były Jej obojętne. Koniecznie chciała się spotkać. Zapraszam do domu – tuż przed Świętami – powiedziała. Zaproponowałem, by nie odkładać spotkania i powiedziałem: przyjadę gdy tylko zatelefonujesz. Już nie zatelefonuje, pozostał telefon głuchy… Mój krakowski imiennik, A. Sikorowski zaśpiewałby pewnie: żal za…
17 listopada 2021 roku zmarł profesor Karol Krajewski, z wykształcenia inżynier budownictwa wodnego, a w praktyce badawczej i dydaktycznej statystyk oraz propagator modelowania matematycznego w inżynierii środowiska. Przez 38 lat pracował w Politechnice Warszawskiej, pełniąc przez około trzydzieści lat funkcję kierownika Zakładu Zastosowań Metod Matematycznych w Instytucie Systemów Inżynierii Środowiska na Wydziale Inżynierii Sanitarnej i Wodnej. Osobiście miałem z Profesorem kontakt raczej „oficjalny”, ale w moim przekonaniu, dla części społeczności akademickiej Wydziału IBHiIŚ jest już Postacią mniej znaną, stąd z mojej strony kilka wspomnień – trzy „obrazy”.
Podczas jednego z tegorocznych posiedzeń Rady Wydziału zacytowałem Profesora, ponieważ Jemu przypisuję powiedzenie: pracownicy Wydziału w większości wiedzą skąd się biorą dzieci, ale mało kto wie, skąd na Wydziale biorą się pieniądze. Było to przy okazji dyskusji na temat finansowania tzw. prac statutowych.
W latach 1993-1999 pełnił m.in. funkcję Prodziekana ds. Nauki Wydziału Inżynierii Środowiska. Ja w tym okresie, jako vice-dyrektor ds. nauki w Instytucie Systemów Inżynierii Środowiska, zajmowałem się między innymi finalnym raportowaniem prac statutowych. Pamiętam, że podczas jednego z posiedzeń Komisji odbierającej sprawozdania z ww. prac Profesor bardzo się denerwował, gdy sprawozdanie było trochę niestarannie opracowane. Atmosfera robiła się dość napięta. Zapytałem więc, czy Pana Profesora mniej, czy też może jeszcze bardziej zdenerwują Ci, którzy nie popełnili takich błędów, bo … nie złożyli w ogóle sprawozdań. Skończyło się na kompromisowym przesunięciu terminu złożenia sprawozdań.
Profesor był, moim zdaniem, skromnym człowiekiem, dlatego gdy podczas Kolegiów Instytutu rozpoczynała się doroczna dyskusja na temat – kogo zgłosić do odznaczenia Krzyżem Zasługi zawsze powtarzał, że my (pracownicy Uczelni) nie wynosimy dzieci z pożaru, nie ratujemy powodzian, po prostu pracujemy, więc z tymi odznaczeniami nie należy przesadzać. Obecnie, zgodnie z takim tokiem rozumowania, pracownikom Uczelni zamiast Krzyży Zasługi przyznawane są głównie medale za Długoletnią Służbę…
Warszawa, 13 grudnia 2021 r.
[i] Od inżynierii wodnej przez technikę sanitarną do inżynierii środowiska. W 100-letniej tradycji Politechniki Warszawskiej. Kulig A., Wojdyga K. (red.), Wydział WIBHiIŚ PW, Oficyna Wydawnicza ASPRA, Warszawa 2016. ISBN 978-83-7545-710-0.
[ii] A. Grabińska-Łoniewska, A. Kulig, E. Pajor, A. Skalmowski, W. Rzemek, M. Szyłak–Szydłowski: Physico-chemical and microbiological characteristic of leachates from Polish municipal landfills. w: Environmental Engineering. Taylor and Francis Group, London 2007, s. 327-337. ISBN 978-0-415-40818-9.